Een bank als een veranderend landschap gemaakt van elementaire vormen die dynamisch met elkaar in wisselwerking zijn. Patricia Urquiola deconstructeert de klassieke bank en stelt het opnieuw samen door een samenspel van oppervlakken. Eenvoud, definitie, dynamiek en transformatie zijn de verenigende kenmerken die de afzonderlijke elementen met elkaar verbinden: zittingen, rugleuningen en armleuningen zijn modules die gecoördineerd, gecombineerd en eindeloos geconfigureerd kunnen worden.
In 2000 had de ontwerpster al uitgedacht wat nu een goed gevestigd concept is. Een modulair zitsyteem dat als een model toont, een project dat verder gaat dan de modulariteit-als-functie om absolute vrijheid te geven bij het creëren van composities die zijn gericht op comfort en stijl .